Met het leven in Nederland als illegale Chinees

Een interview met Mevrouw Hu

Haags Welzijn: Waarom ben je in Nederland komen werken?
Hu: Ik ben een alleenstaande moeder. Na de scheiding was ik platzak, dakloos en werkloos. Met mijn rug tegen de muur besloot ik om werk te gaan zoeken in Nederland. Voor de reis naar Nederland moest ik €15.500,- reiskosten betalen aan het bemiddelingsbureau. Het duurde heel lang voordat ik mijn visum kreeg. Ik was nog jong toen ik hier kwam. Het duurde dus niet lang voordat ik werk kon vinden.

 

Haags Welzijn: Willen veel vrienden uit China in Nederland komen werken?
Hu: Als er in China voldoende condities zijn om te overleven, dan is het niet waarschijnlijk dat mensen zullen emigreren. Voor mensen die zich economisch kunnen redden, is het helemaal niet aantrekkelijk om als ongedocumenteerde naar het buitenland te gaan.

 

Haags Welzijn: Waarom niet?
Hu: Omdat de leefomgeving hier anders is. Je spreekt de taal niet. Je zou te maken kunnen hebben met discriminatie. Je leidt een stiekem leven. Je kunt niet als onderdeel van de samenleving sterk in het leven staan. In het buitenland ben je voor altijd een buitenlander.

 

Haags Welzijn: Maar waarom heb je dan besloten om hier te blijven?
Hu: Na een tijd ben ik mij gaan aanpassen aan het leven hier. Nu vind ik het leven hier super fijn. Ook het klimaat hier voelt goed voor mij. Het leven hier is vrijwel rustig en ontspannen. Mensen van mijn leeftijd zullen in China te maken hebben met veel opzettelijke “vuile” streken op de werkplek. Ook met mijn directheid kom ik niet ver in de Chinese samenleving. In Nederland worden zowel werkgevers als werknemers beloond voor de arbeid die zij verricht hebben. In China lijkt het erop dat hoe meer mensen zich uitputten, hoe minder ze ervoor beloond worden. En het loon is niet eens voldoende om van te leven.

 

Haags Welzijn: Heb je dromen?
Hu: Mijn droom is dat ik op een dag volwaardig een leven kan leiden hier, dat ik mijn familie in China mag gaan op te zoeken.

 

Haags Welzijn: Ik hoop dat jouw droom uit zal komen.
Hu: Momenteel geeft deze droom mij de kracht om door te zetten. Als je een droom hebt, dan leef je ernaar en werk je eraan om zo snel mogelijk je droom te verwezenlijken. Dit proces is eigenlijk genietenswaardig. Als je keihard aan een droom hebt gewerkt die uitkomt, zul je voldaan ernaar terugkijken. Hoe harder je eraan hebt gwerkt, hoe meer je ervan geniet. Ook al gaat het om een kleine droom, dan nog kun je met trots erover praten met anderen. Wanneer alles meezit en je helemaal geen moeite hebt hoeven doen om je doelen te bereiken, dan zul je geen bijzonder gevoel hebben als je eraan terug denkt.

 

Haags Welzijn: Als een persoon die in het nauw gedreven wordt, hoe ervaar je de situatie?
Hu: Dat je obstakels tegenkomt om je doel te kunnen bereiken, is normaal. Stel je voor dat je elke dag die obstakels met pessimisme tegemoet gaat, dan verandert er toch niets in de situatie. Daarentegen zul je misschien de weg voor jezelf wel kunnen uitstippelen als je die obstakels optimistisch tegemoet gaat, omdat je je dan goed voelt. Je geest is helderder. Je probleemoplossend vermogen is dan groter en kun je uitdenken wat je eerste en tweede stap moet zijn om het probleem op te lossen. Als alles in de knoop zit, dan moet je eerst een aanknopingspunt hebben om te beginnen met ontknopen. Dit is hoe ik uit de ellende ben gekomen. Ik heb namelijk ook een tijd gekend dat ik niet meer wilde leven.

 

Haags Welzijn: Denk je dat je sterker bent geworden sinds jouw komst naar Nederland?
Hu: Ik moet wel, omdat er mensen zijn die naar mij uitkijken.

 

Haags Welzijn: Wie kijken naar jou uit?
Hu: Mijn kinderen en mijn familie. Zij hebben mij nodig. Daarom moet je sterk zijn en hun laten zien dat je sterk bent.

 

Haags Welzijn: Heel erg veel dank voor het delen!

Ning：

Ik heb al de pensioenleeftijd bereikt. Omdat ik in China veel schulden heb en geen kant meer op kan, wilde ik naar Nederland komen om geld te verdienen. De leningen in China was om mijn kind te laten studeren. Als ik niet was gaan werken in het buitenland, dan zouden ik en mijn kind een miserabel leven leiden in China. Daar had ik ook werk, maar het loon was zo mager dat ik er niks van kon betalen. Ik ging naar Nederland voor de toekomst van mijn kind. Dat is wat Chinese ouders zouden doen voor hun kinderen. Ik betaalde €11.000,- reiskosten om naar Nederland te komen. Toen ik China verliet, ging er heel veel door mij heen en ik was ook erg bang. Ook maakte ik mij zorgen om het vinden van een baan hier. Mijn reis naar Nederland was absoluut niet vlekkeloos. Er waren veel risico’s. Gelukkig zijn er vrienden die mij geholpen hebben om hier mijn weg te vinden en om een vast dienstverband te krijgen. Mijn werkgever is ook niet slecht. Hoewel ik lange dagen moet maken, biedt het werk wel hoop. Hoop doet leven. De fysieke vermoeidheid is het wel waard.

Mijn ideaal is om alle schulden af te betalen, zodat ik rustig mijn oude dagen kan doorkomen. Ik voel mij nu veel meer ontspannen vergeleken met toen ik nog in China was, omdat ik nu hoop heb.

Ik ben niet meer de jongste. Mijn lichaam kan niet veel meer aan. Daarom ben ik van plan om na twee of drie jaar voorgoed terug te keren naar China. Ik heb helemaal geen spijt van mijn komst naar dit land. Nederland geeft mij hoop.

Mevrouw Bai,

Ik verliet China niet om geld te verdienen, maar om mijn huwelijk te ontvluchten. Ik had geen gevoelens voor mijn partner, maar kon ook niet scheiden door de druk vanuit de familie en de maatschappij. In die tijd werd scheiden maatschappelijk niet geaccepteerd in China.
Bij de eerste keer dat ik China verliet, ging ik naar een land in het Midden Oosten. Voordat ik ging, vertelde de organisatoren van de reis dat ik verkoopwerkzaamheden zou gaan doen. Toen we daar aankwamen, wist ik pas dat ik misleid werd. Wat er verkocht werd, was van vlees en bloed: onze lichamen. Veel mensen waren op deze wijze misleid en verhandeld. Uiteindelijk besloot ik om dat werk niet te doen en terug te keren naar huis.
Kort na mijn terugkomst kon ik via een vriend naar Europa gaan. De reissom was ruim € 9.000,- (70.000 Chinese RMB). In eerste instantie zouden we naar Spanje gaan, maar toen ik aankwam in Parijs, kwam er niemand ons ophalen. Het netwerk dat de reis voor ons organiseerde, liet niets van ze horen en we konden op geen manier meer contact zoeken met hen.
Ik moest toen weer een ander netwerk betalen om mij naar Nederland te smokkelen. Bij aankomst was het leven hier erg moeilijk. Ik moest mijn eerste werkplaats kopen. Langzaam zag ik meer licht in het leven, omdat ik vriendschappen had kunnen sluiten en werk had.
Nederland is een stabiel land. Het leven hier is niet te haastig en te druk. Ik voel mij hier op mijn plek. Ik woon en werk al zo lang in Nederland en voel dat ik al onderdeel ben van deze samenleving. Ik verliet China om een  ongelukkig gezin te ontvluchten, om innerlijke rust te vinden. Daarom heb ik er nooit aan gedacht om terug te keren.
Al die jaren dat ik in Nederland ben, heb ik een rustig leven geleid en nog nooit een misdaad gepleegd. Ik hoop dat de Nederlandse overheid mij ooit accepteert en mij een thuis geeft.

Guo:

“Ik ben een Chinese man van boven de veertig en leef al ruim twintig jaar illegaal in Nederland. Veel scholing heb ik niet gehad. Ik lijd aan diabetes. Terugkeren kan ik niet, omdat ik geen Chinees paspoort heb en deze niet meer kan aanvragen. Na15 jaar word je uit het systeem verwijderd en besta je niet meer in China. Ik heb in Nederland in 2007 asiel aangevraagd, maar deze werd afgewezen. Bewijzen van het moment dat ik net in Nederland aankwam in de vorm van een vliegticket of een oud paspoort had ik niet, omdat alles door de smokkelaar was geregeld. Ook heeft deze het paspoort weer ingenomen met welke ik de reis naar Nederland heb gemaakt, zodat hij het weer zou kunnen gebruiken voor iemand anders.

Illegaliteit en uitsluiting zullen mij nu tot aan de dood volgen. Ik kan geen kant op. Vroeger was het nog makkelijk om werk te vinden. Nu is iedereen bang, omdat er streng gecontroleerd wordt en je hele hoge boetes kunt krijgen als werkgever. Ik kom niet meer aan de bak en ben ook nog eens ziek. Er is voor mij geen toekomst in zowel China als hier. Uitzichtloos leef ik elke dag. Ik probeer er toch het beste van te maken, maar dat is niet makkelijk. Er zijn veel Chinezen in Nederland met hetzelfde lot als ik.”